13 MINUT | SARAH PINBOROUGH

Kilkunastominutowa śmierć kliniczna i amnezja, która nie pozwala odkryć okoliczności, w jakich doszło do wypadku. Jak to jest nie wiedzieć, dlaczego nagle wylądowało się w lodowatej rzece w środku zimy? Jakie powody za tym stały i kto mógł się tego dopuścić?

Takie pytania zadaje sobie Natasha Howland, popularna nastolatka, która przez 13 minut była martwa. Szczęśliwy traf sprawił, że została uratowana przez spacerowicza, codziennie przemierzającego te same ścieżki o tej samej porze. Ten niemiły wypadek nakazuje młodej Natashy zastanowić się nad swoim życiem i osobami, z którymi dzieli sekrety. Czy są to odpowiednie osoby? Czy przypadkiem nie mają jakichś swoich tajemnic? Czy to nie najlepsze przyjaciółki Natashy chciały jej śmierci?

źródło: ebookpoint.pl

Powieść 13 minut posiada dwie główne bohaterki. Jedną z nich jest, wspomniana wyżej, Natasha, a drugą jej dawna przyjaciółka Rebecca. Obydwie uczęszczają do tej samej szkoły, jednak poza tym nic ich nie łączy. Natasha jest jedną z Barbie, jest sławna, wyznacza w szkole trendy, zapraszana jest na każdą okoliczną imprezę, a jej słowa są święte. Natasha ma dwie najlepsze przyjaciółki - Hayley i Jenny, które nie odstępują jej na krok, zwłaszcza po jej wypadku. Od początku postać Natashy nie zdobyła mojej sympatii. Znam takie osoby z doświadczenia, a sama zazwyczaj trzymałam się z tymi "gorszymi".

Becca jest całkowitym przeciwieństwem Natashy i jej świty, a do tego jej byłą najlepszą przyjaciółką. Na samym początku szkoły została przez nią bezceremonialnie odtrącona. Aktualnie ma chłopaka, wiedzie spokojne życie, jednak i na nią wpływa nieszczęśliwy wypadek Natashy. Dziewczyny na nowo zbliżają się do siebie i zaczynają dzielić ze sobą swoje tajemnice.

Sarah Pinborough stworzyła świetne bohaterki. W powieści doskonale widać, jak dużo pracy włożyła w psychologię głównych i pobocznych bohaterów. Tutaj należą jej się duże brawa. Wyprowadziła mnie w pole bez dwóch zdań, ponieważ sama uwierzyłam w cudowną przemianę Natashy i jej czyste intencje oraz rolę ofiary. Biłam brawo Becce za chęć pomocy, choć to ona później najwięcej straciła.

Autorkę znam z powieści Co kryją jej oczy, której zakończenie mną wstrząsnęło i choć było mało prawdopodobne, bardzo mi się spodobało. W 13 minutach również mamy parę zaskoczeń, które łapały za gardło podczas czytania. Świetnie opisane sytuacje oraz idealnie ukazane emocje bohaterów sprawiały, że przeżywałam wszystko z nimi.

źródło: własne

Akcja powieści od pierwszych stron była wciągająca. W ogóle nie nudziłam się podczas czytania, nawet jeżeli miejsce miały opisy psychologiczne bohaterów czy jakieś mniej ciekawe fragmenty. A to wszystko dlatego, że autorka potrafiła to umiejętnie podzielić, znalazła balans pomiędzy wydarzeniami, a opisami. Podejrzane było jednak nagłe rozwiązanie zagadki, które miało miejsce w połowie książki. Nie trzeba geniusza, żeby się domyślić, że to nie było TO prawdziwe rozwiązanie. Do tych prawidłowych wniosków dochodziłam w drugiej połowie powieści, która trzymała w napięciu, a odkrywanie nowych faktów i sposobu myślenia socjopaty było dla mnie prawdziwą przyjemnością.

13 minut jest bardzo dobrą powieścią psychologiczną, thrillerem, który może zmrozić krew w żyłach. Pokazuje jak okrutny może być człowiek dla człowieka, jak inteligentny może być socjopata, jak jeden człowiek potrafi manipulować drugim. Nie wiem, czy kiedyś o tym mówiłam, ale po obejrzeniu pewnego świetnego thrillera naszła mnie pewna refleksja. Mianowicie, horrory może i są straszne, jednak nie są do końca prawdziwe. Wiecie, potwory, duchy, godzille, diabły w lasach itd. działają na psychikę ludzką, ale w prawdziwym życiu nie trzeba się ich bać. Odwrotnie jest z thrillerami. To one ukazują najczarniejszy odmęt ludzkiej psychiki, pokazują, że największym wrogiem dla człowieka jest... drugi człowiek. To samo pokazuje powieść 13 minut choć nie tak dosadnie, jak owy film, który oglądałam (mowa o Prawie zemsty z Gerardem Buttlerem w roli głównej).

Dla mnie 13 minut było świetną rozrywką, ale i skłoniło do przemyśleń na temat natury człowieka, psychopaty i socjopaty. Polecam z całego serca wszystkim zaczytanym, warto poznać tę książkę, warto zaznajomić się z twórczością Sary Pinborough. Osobiście mam nadzieję, że przeczytam jeszcze wiele tak dobrych powieści autorki.